Als honger niet het probleem is, is eten niet de oplossing; herkenbaar? Hoe dat precies werkt en wat je er aan kunt doen lees je in deze blog.
Emotie eten
Veel mensen eten eigenlijk op momenten dat het lichaam niet per se aangeeft dat het honger heeft. We krijgen in onze opvoeding en cultuur mee dat we mooie momenten willen intensiveren met een stukje taart, een borrelhapje of een glaasje wijn. Andersom geldt hetzelfde; als we ons niet goed voelen, zoeken we vaak onze troost in eten. We zoeken afleiding om niet bij het gevoel te hoeven komen. We nemen een reep chocola, een stuk taart of een zak chips, iets wat maar voor handen ligt. Als we eten wanneer we geen honger hebben, voelen we ons daarna sloom, opgeblazen, vermoeid, kun je balen van jezelf en krijg je misschien wel spijt. Eigenlijk ga je je dus nog slechter voelen dan je al deed…
Wat we doen met emotie eten is het gevoel dat we niet willen voelen gaan onderdrukken. Eigenlijk mag het er niet zijn. De overtuiging dat je bepaalde gevoelens van jezelf niet mag voelen, of die niet prettig zijn om te voelen, komen ergens vandaan. Het kan zijn dat je in je opvoeding hebt meegekregen dat je niet mag huilen, dat je tot last bent, je niet mag aanstellen en gewoon door moet gaan. Het kan van alles zijn. De overtuigingen die je mee hebt gekregen kunnen je vandaag de dag nog (onbewust) beïnvloeden. Wat zich kan uiten in allerlei vormen van afleiding, waar eten er één van is.
Gedragspatronen
Als je dit herkent, is een belangrijke eerste stap: naar jezelf leren kijken zonder jezelf te veroordelen. Je bent bepaalde denk- en gedragspatronen meestal onbewust gaan overnemen van je ouders/opvoeders, daarom is het goed je daar eerst bewust van te worden.
Stel jezelf eens de vraag: Waarom doe ik wat ik doe? Wat eet ik? Wanneer eet ik? Zoek ik afleiding? Verveel ik mij? Ben ik moe? Welk verhaal vertel ik mezelf bij eten/drinken? In hoeverre heb ik mijn eetgedrag overgenomen van anderen (opvoeders/vrienden)? Hierbij is het wederom erg van belang geen oordeel te hebben over jezelf en je gedrag. Observeren wat je denkt en voelt is voldoende. Weet wel: dat vergt veel oefening!
De tweede stap is: Hoe wil ik me eigenlijk voelen? Waarom wil ik mij zo voelen? Met welk doel? Om wat te kunnen doen? Waar heb ik nu echt behoefte aan? Hoe kan ik mezelf daar het beste naar toe bewegen? Wat heb ik daarvoor nodig, van mezelf en van mijn omgeving?
Als je dit helder hebt voor jezelf, kun je de volgende vragen toepassen in het dagelijks leven op momenten dat je gaat eten en/of drinken wanneer je geen hongergevoel hebt.
– Brengt dit eten en/of drinken mij hoe ik mij wil voelen? Hoe ik wil zijn als mens?
– Gebruik ik dit eten nu als brandstof, om energie te krijgen? Of gebruik ik het eten/drinken nu als genotsmiddel om pijn te verdoven of plezier te intensiveren? Wat maakt dat ik dat nu denk nodig te hebben?
– Wat kan ik eventueel anders doen met het gevoel dat ik nu heb? Wat heb ik ten diepste nodig in dit moment? Welke beweging kan ik nu richting mezelf maken?
Houdt het doel voor ogen
Enerzijds is het zo dat als je wat wil bereiken in je leven je daar wat voor moet doen. Soms moet de knop om en is er discipline nodig om ergens te komen, om door te zetten. Zal iets op korte termijn erg vervelend voelen maar weet je dat het je op de langere termijn uiteindelijk brengt waar je heen wilt. Tegelijkertijd is in het proces naar hoe je werkelijk je leven wilt leven belangrijk om mildheid voor jezelf te ontwikkelen. Zo’n proces gaat met vallen en opstaan, dat hoort er simpelweg gewoon bij. Daarom is het belangrijk daar niet over te oordelen en tegelijkertijd je doel voor ogen te houden en door te blijven gaan op de momenten wanneer het even moeilijker is.
Wil je aan de gang met de vitaliteit binnen jouw organisatie? Aarzel dan niet om contact op te nemen, we helpen je graag verder!
